رواية جنون الحب
عزة: ادخل
سمية وهى بتبص لحور: عاملة ايه دلوقتي يحبيبتى وحفيدى عامل ايه
حور: كويسة الحمد لله يا مرات عمى
سمية: مروحتيش الكلية ولا ايه يا ليلى
ليلى: كان عندى محاضرة واحدة خلصتها وقولت اجاى اطمن على حور هو ابيه فارس فين صحيح
سمية: راح البيت قال عايز يتكلم مع ندى فى موضوع مهم
حور بغيرة والم نزلت دمعه من عينيها مسحتها بسرعة قبل ما حد يشوفها واتكلمت بحزن
: انا مبقتش طايقة المستشفى عايزة اروح
عزة: مينفعش دلوقتي يحبيبتى انتى مشفتيش نفسك انبارح كنتى دايخة ازاى لازم تتحطى تحت متابعة الدكاترة هنا
حور بضيق طفولى وهى دماغها فى فارس وليه راح لندى
عند ندى لبست اجمل فستان عندها وقعدت تستنى فارس بلهفة رن الجرس فتحتله بلهفة ابتسم ببرود عكس اللى جواه كان عايز يقـ’تلها وهو بيفتكر كل اللى عانته حور بسببها
فارس: ازيك يا ندى
ندى: الله يسلمك تعال انت وحشتنى اوى مش بقيت بشوفك
فارس: انتى عارفه اللى انا فيه بقى
ندى: صدقنى متستاهلش حبك ليها دى واحدة
كانت لسه هتكمل الجملة بس فجأة مسـ’كها من طرحتها بقوة وهو بيرميها على الكنبة
ندى بصد@مة وبكاء: فارس انت اتجننت
فارس وهو بينزل لمستواها وبيتكلم بغضب
: انتى لسه شوفتى حاجه بقى انا بستغفلينى وتعملى فيا كل دا حور اذيـ’تك فى ايه عشان تأذ’يها كدا عملتلك ايه
فارس بعصبية مفرطة: انتى هتستعبطى انا عرفت كل حاجه قولى مين اللي ساعدك انطقى
ندى ببكاء: والله عملت كدا عشان بحبك انا اللى استاهلك مش هى انا بحبك اكتر منها انا بحبك اكتر من حور بكتير
فارس بعصيية وغضب: متجبيش اسمها على لسانك قولى مين ساعدك
اللهم صلي وسلم وبارك على سيدنا محمد وعلى اله وصحبه اجمعين ♥️
ندى: هيثم
فارس: والله كنت متأكد أن الحركات الزبا’لة دى مش هتطلع غير من واحد زيه وانتى عرفتى هيثم منين بقى دا انا مكملتيش شهر فى مصر
ندى ببكاء وخوف: اما سمعت مرات عمى بتتكلم عليه اما كنت فى المستشفى روحت المدرسة وسألت عليه فيه حد من صحابه دلينى على بيته وروحتله واتفقت معاه نفرق ما بينك انت وحور عشان انت تبقى معايا وهو ياخد حور وهو هو اللى بعتلك حد يضـ’ربك انا سمعته بيتكلم مع كريم صاحبه اما روحتله
فارس بغضب شديد وغيرة شديدة من جملة وهو ياخد حور: ااه يا ابن ال******* كمل بتهـ’ديد وغضب
اسمعى حسك عينك تجيبى سيرة ليه انى عرفت حاجه لحد اما اشوف انا هعمل ايه انتى فاهمة
ندى ببكاء: حاضر بس سامحيني يا فارس انا والله عملت كدا عشان عايزاك معايا ومش عايزاك لغيرى
فارس بغضب: عارفة يا ندى اللى مسكتنى عنك دلوقتي هو خالى اللى بعتبره ابويا التانى غير كدا كنت قتـ’لتك بأيدى بس صدقينى لو شفت اى حركة غ،ـدر منك وقولتى للواطـ’ى اللى اسمه هيثم دا حاجة وقتها محدش هيرحمك مني
ندى ببكاء شديد: حاضر والله ما هقوله حاجه بس سامحيني سامحيني يا فارس وانا هعمل كل حاجه انت عايزاها منى
سمية: فارس قال لى ادم يفضل هنا عشان حور لو احتاجت حاجه لو عوزتى اى حاجه يا عزة ابقى قوليله
عزة: تمام
حور بضيق وغيرة: لا كتر خيره ابنك الصراحة يمرات عمى سايبلنا صاحبه ما هو مش فاضي بقى عنده حاجات اهم
عزة: مالك يا حور
حور بعصبية: مفيش يا ماما خليها تيجى تحط مهدأ كمان انا عايزة انام ومش عارفه عايزة انام ومش عايزة افكر فى حد
عزة: طب اهدى بس وحاولى ترتاحى مش هنعيش على المهدئات يا حور
سمية: متخافيش يا عزة دا اكيد بسبب الحمل انتى عارفة هرموناته كملت وهى بتضحك ما انتى كنتى مورينا العذ’اب اما كنتى حامل فى حور فاكرة فارس ما تخرجيها بقى يا مرات عمى اللى معصباكى على طول دي انا لسه مش هقدر استحمل التسع شهور مكناش نعرف انه هيعشقها من اول ما شالها على ايده وهو لسه ١٧ سنة كانت أول دقة قلب جيه يسألنى بعدها ولأول مرة فى حياته ماما هو يعنى ايه حب ماما انا من اول ما شوفت حور وشالتها بأيدى وانا مش قادر ومش عايز ابعد عنها عارفة يا ماما انا اللى هربيها عشان تفضل طول الوقت قصاد عينى ومتبعدش عنى ابدا حتى لما تكبر هروح لعمي واتجوزها
بتفتكر انه صدق عليها كدا واتهامها بأبشـ’ع الاتهامات نزلت دموعها غصبن عنها واتكلمت بحزن وانهيار
: وايه اللى حصل بعدين يا مرات عمى حور فعلا بقيت مراته وادته قلبها ومشاعرها وكل حياتها وهو فى الاخر صدق على اللى ربيها بنفسه انها ممكن تعمل فيه كدا كملت وهى بتحط ايديها على بطنها وقال إن اللى فى بطنها مش ابنه على الرغم من انى والله العظيم والله العظيم ما حبيت غيره والله
العظيم ابنه يا مرات عمي والله انا مش بكدب عليكوا
استغفر الله العظيم الذي لا اله الا هو الحي القيوم واتوب اليه ♥️
راحوا كلهم عندها واتجمعوا حواليها وهم بيطبطوا عليها وعزة خدتها فى حضنها
عزة بدموع: خلاص اهدى يحبيبتى اهدى وبطلى عياط
حور ببكاء وشهقات: والله مبقتش قادرة يا ماما انا تعبانة اوى قلبى وجعـا’نى اوى مبقتش عايزة اعيش
وقتها دخل فارس اللى سمع اخر كلامها من ورا الباب بصلها بألم شديد وهو بيلـ’عن نفسه لأنه السبب فى حالتها اتكلم بحزن والم من بين دموعه اللى مقدرش يسيطر عليها
: حور
حور بصيت لمصدر الصوت وهى فى حضن عزة اتكلمت بغضب وعصبية
: خليه يخرج يا ماما خليه ميورنيش وشه تانى خليه يروح لى اللى كان عندها دلوقتي انا بكـ’رهك يا فارس بكـ’رهك اطلع برا حياتى وطلـ’قنى بقي
فارس وهو بيقرب منها وبيعقد جانبها حاول ياخدها من حضن عزة بس هى بعدت ايده بقوة واتكلمت بعصبية مفرطة
: ابعد عني مش عايزة اعرفك تانى امشى روحلها مش انت كنت عندها روحلها يلا وطلقـ’ني
فارس بدموع: انتي بتبعدينى عنك يا حور لدرجة دى على فكرة انتى فاهمة غلط انا مكنتش عندها عشان اللى جيه فى دماغك
حور بعند: ميهمنيش اعرف اصلا عنك اى حاجه
فارس: اومال كنتى بتعيطى ليه دلوقتي
حور بعصبية: وانت مالك امشى بقى مبقتش عايزة اعرفك تانى يلا اطلع برا
فارس بأببتسامة عكس ما يوجد بداخله الم بعدها عنه
: انا همشى عشان احنا بس مش لوحدنا وبطلى تقولى طلقنى دى يا حورى عشان الحاجة الوحيدة اللى تبعدنى عنك هى المـ’وت وبس موتـ’ينى بقى عشان تخـ’لصى منى
حور بتلقائية: بعد الشر عليك
لا حول ولا قوة الا بالله العلي العظيم ♥️
بصلها وابتسم بحب كبير ادركت اللى قالته واتكلمت بتوتر بعد ما لاقتهم كلهم بيبتسموا وخصوصًا هو والحب الكبير اللى شافته فى عينيه
حور بتوتر: قصدى يعنى يعنى عشان ابنى مش عايزاه يتـ’يتم شبهى
ابتسم بوجع وخرج من الاوضة بصيت لطفيه بحزن كبير وهى بتمسك فى عزة بقوة
سمية بعتاب وحزن على حال ابنها: اتيتمى طب وفارس يا حور مش انتى كنتى ديما بتقولى انه موجود عشان يكون ابوكى
حور ببكاء: أنا عايزة اكون لوحدى لو سمحتوا اخرجوا ماما قولى للدكتورة انى مش قادرة اقعد هنا يوم كمان خليها تخرجنى او انا اللى همشي
عزة: اهدي طيب حاضر هقولها دلوقتي بس انتى اهدى وبطلى عياط ماشي
دخلت الدكتورة بصيت لحالة حور واتكلمت بعصبية
: والله يا مدام حور ما ينفع كدا اللى بتعمليه دا مينفعش لا ليكى ولا لابنك هضطر احطلك مهدأ تاني
حور بشهقات: انا عايزة اخرج من هنا
الدكتورة: الموضوع معتمد على حضرتك لو بطلتى اللى انتى فيه دا هكتبلك على خروج لكن بحالتك دى مش هينفع
قعد على مكتبه وهو بيـد’فن راسه بين أيديه بكى بشدة زى الأطفال وهو بيفتكر شكلها وحالتها دخلت سمية بصتله بحزن كبير
سمية: فارس
حضنها بقوة وفضل يبكى بشدة زى الطفل
