رواية الضحية البريئة
وعد....
فى صباح يوم جديد استيقظت شمس على بكاء صغيرها
نظرت له شمس بحب فهو نتيجه صبرها وتحملها مع طليقها ووالدته
حملته شمس فوق زراعيها واخذت تهدهده بحب
لتقوم بأرض*اعه
شمس بحب: بس بس يا حبيب ماما
اهدى يا حبيبى
تعالى أأكلك شكلك جعان زى
بدأ شمس فأرض*اعه وهى تتحدث اليه
تعرف يا عمر انت بالنسبالى ايه
رفعته شمس مقابل وجهها وقب*لته برقه
انت بالنسبالى كل حياتى يا روح قلبى استحملت عشانك كتير ومستعده استحمل اكتر
اااااه يا عمر بس الحمد لله ربنا عوضنا بأحمد انا اسفه يا حبيبى اسفه انى معرفتش اختارلك اب صح انا اسفه يا حبيبى
دق الباب ودلف احمد الى غرفتها
احمد: صباح الخير يا ش
تصلب احمد مكانه وهو ينظر اليها والى صد*رها العا*رى امامه
شمس بصدم#مه: عاااااا اطلع برا يا حيو0ااان
اعطته ظهرها وهى تضع طفلها على فراشه وترتب ملابسها
احمد بتوتر: انا اسف
انا كنت عايز اتكلم معاكى
اخفضت شمس وجهها وهتفت بخجل ذاد من جمالها
شمس:ولا يهمك اتفضل وانا هاجى وراك
بعد قليل
خرجت شمس الى أحمد بعد ان ذهب طفلها فى ثبات عميق
شمس بخجل: تحب احضرلك فطار
احمد بجديه: ﻷ تعالى نتكلم الاول
اتفضلى اقعدى واحكيلى كل حاجه
عند رعد ووعد
وعد بحب: وانا موافقه يا رعدى
رعد بمشاكسه: امممم موافقه تروحى معايا للدكتور
ولا تخلفى منى دسته
وعد بخجل: انت رخ*م على فكرا
موافقه اروح معاك للدكتور
هنروح امتى
رعد بضحك: خلاص يا ستى بلاش كسوف
يالا نقوم بقى لانى لازم اروح الشركه احنا من يوم ما اتجوزنا وانا قاعد فالبيت واحمد كمان مش عارف ماله مش بيروح ليه
وعد: هى شمس فين صح انا دخلت اشوفها امبارح ومكانتش موجوده
رعد: احمد اخدها معاه يخرجها وبعدين معرفش حصل ايه
وعد وهى تتمسح فصدره: امممم يعنى انت هتسيبنى انهارده
رعد بجديه: اه هسيبك
انا مكنتش بأجز ولا يوم مينفعش كدا انا تعبت فالشركه دى اوى ومينفعش اهملها كدا معلش
يالا قومى بقا نفطر وبعد كدا هلبس وامشى
عند شمس واحمد
نظرت له شكس مطولا وتنهدت بحزن
شمس: انا اتجوزت وانا عندى 23 سنه فضلت عايشه معاه 5 سنين
فالخمس سنين دول عشت فعذاب
